Cobra Kai Season 3 – Review
Δύο συντάκτες του spoileralert ενώνουν τις συγγραφικές τους πένες για να μας δώσουν τη δική τους «ματιά» πάνω στην αναμενόμενη επιστροφή της πολυαγαπημένης τηλεοπτικής σειράς.
Κόμπρα Κάι 3 ή διαφορετικά ένας οδοστρωτήρας κινηματογραφικής απαρτίωσης.
Απαρτίωση ονομάζουμε στην ψυχολογία την διαδικασία κατά την οποία τα σκόρπια κομμάτια του παρελθόντος, καλά και κακά, ενώνονται και δημιουργούν ένα ολοκληρωμένο σύνολο που βγάζει νόημα στην καλύτερη του μορφή. Όλη η πορεία μέσα από τα τρία Καράτε Κιντ και τις δύο πρώτες σεζόν του Κόμπρα Κάι φτάνει στο καλύτερό της σημείο. Οι χαρακτήρες ωριμάζουν και η ψυχοδυναμική στις σχέσεις τους ξεδιπλώνεται.
Ωραίο σενάριο, εξαιρετική φωτογραφία και μοντάζ αλλά και σκηνοθεσία που δεν σε αφήνει να πλήξεις. Το soundtrack για μια ακόμη φορά είναι motivational και δένει με τις σκηνές τις οποίες επενδύει. Τα 80s επανέρχονται στην δεκαετία του 2021. Η ετικετοποίηση σε καλούς και κακούς sensei δεν υφίσταται αλλά η δύναμη του χαρακτήρα είναι το κλειδί. Και οι τρεις μέντορες είναι πατρικές φιγούρες έστω και αν τα παιδιά που εκπαιδεύουν είναι σπασίκλες, cool ή μπούληδες. Για τους λάτρεις του κινηματογράφου είναι ξεσηκωτικό να βλέπεις μια εντυπωσιακή ανάσταση τριών ηθοποιών που ενώ μεσουράνησαν το 1986 και μας έδωσαν εφηβικά βιώματα, στην συνέχεια μπήκαν σε λήθαργο για 34 χρόνια.
Το Κόμπρα Κάι είναι τα παιδικά μας όνειρα που επαναπροσδιορίζονται και γίνονται περισσότερα επίκαιρα παρά ποτέ στην κρίση της μέσης ηλικίας…Όταν η ζωή σου δίνει σφαλιάρες, ρίχτης κι εσύ!
Ποιος να το περίμενε πως θα κόλλαγα τόσο πολύ με μια εφηβική σειρά;
Δεν θα πω πολλά για την Season 3 του Cobra Kai, μόνο ότι όταν ανακοινώθηκε πως το αγόρασε το Netflix, φοβήθηκα μήπως πέσει η ποιότητα και το πάνε τελείως εμπορικά. Παρόλα αυτά, η Season 3 είναι η αγαπημένη μου της σειράς και καταφέρνει να κρατήσει όλα τα ωραία στοιχεία που με έκανε να την αγαπήσω.
Το μεγαλύτερο στοίχημα που έχει κερδίσει το Cobra Kai είναι ότι όχι μόνο καταφέρνει να σταθεί ως άξιο sequel του Karate Kid, αλλά καταφέρνει να δώσει μια φρεσκάδα στο franchise. Όπως και στις προηγούμενες season, έτσι και εδώ υπάρχει τέλεια ισορροπία μεταξύ παλιών και νέων χαρακτήρων και οι σχέσεις μεταξύ τους αποδεικνύουν το πόσο ποιοτικό είναι το γράψιμο της σειράς. Ακόμα και χαρακτήρες που δεν καταφέρνεις να συμπαθήσεις και αποτελούν τους “κακούς” της υπόθεσης, έχουν τη δική τους φωνή και κάτι να πουν στην ιστορία.
Φυσικά και σε αυτή τη σεζόν έχουμε διάφορες εκπλήξεις, με παλιούς χαρακτήρες να κάνουν την εμφάνισή τους, χωρίς να γίνει recast κάτι που εκτιμώ. Αυτό όμως που γίνεται σωστά εδώ, είναι ότι δεν εμφανίζονται μόνο για να γεμίσουν επεισόδια, αλλά παίζουν άμεσο ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής και γίνεται τρομερή σύνδεση με τις παλιές ταινίες.
Η χρήση των flashbacks, που σπάνια μου αρέσουν σε ταινίες-σειρές, γίνεται για άλλη μια φορά με φοβερό τρόπο φέρνοντας τη νοσταλγία του Karate Kid και κάνοντας τα πάντα ευπρόσδεκτα. Δεν θα μιλάγαμε όμως για Cobra Kai αν δεν είχαμε ξύλο και φυσικά εδώ έχουμε για άλλη μια φορά άφθονο καράτε.
Ωραία εξέλιξη στην πλοκή, ανατροπές, εμβάθυνση σε κάποιους χαρακτήρες που δεν το περίμενα καθόλου και φυσικά άγριο καράτε μέχρι τελικής πτώσης. Τι άλλο θέλετε;
Ελπίζω μόνο η Season 4 να είναι και η τελευταία του Cobra Kai (αν και αμφιβάλλω με το Netflix), καθώς δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να συνεχίσει η σειρά με το ίδιο ενδιαφέρον να σκαλίζει πράγματα από το παρελθόν.
About The Author
