Comics για όσους πιστεύουν οτι είναι αργά (μέρος δεύτερο)

Transmetropolitan (W. Ellis, D.Robertson, 1997-2002, Vertigo) – προτείνει ο Σήριαλ Killer

Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτομαι το Transmetropolitan είναι πως, ακόμα και μετά από τόσα χρόνια, δεν μπορώ να πιστέψω πως έχει τελειώσει. Το Transmetropolitan ήταν από τα πρώτα μη superhero comics που είχα διαβάσει και βασιζόμενος στο πόσο συνέβαλλε στο να αγαπήσω αυτό το μέσο, είναι πάντα στην κορυφή των προτάσεων που κάνω σε κόσμο που θέλει να δει αν τα comic μπορούν να είναι κάτι διαφορετικό από την εικόνα που είχε όταν ήταν μικρός. Και, πραγματικά, αν μεγαλώσατε με Αστερίξ και Μίκι Μάους, ετοιμαστείτε για μια γερή γροθιά στη μούρη.

Η γροθιά έρχεται από το γεμάτο τατουάζ χέρι του Spider Jerousalem, δημοσιογράφου μιας φουτουριστικής μεγαλούπολης η οποία παραπαίει ανάμεσα στην διαφθορά, την απόγνωση και την παράνοια. Ο Spider Jerousalem αγκαλιάζει όλα τα βίτσια και τις κακές συνήθειες της σύγχρονης κοινωνίας μας. Πίνει, καπνίζει, κάνει ναρκωτικά, βρίζει. Αλλά ταυτόχρονα έχει αυτό το κάτι που μας λείπει. Έχει τα μάτια του ανοικτά. Σε μια Sci Fi ιστορία εμπνευσμένη από την σύγχρονη Αμερικανική πολιτική, ο Warren Ellis μαζί με το αριστουργηματικά δεμένο με το σενάριο σχέδιο του Darrick Robertson μας δίνουν ένα κόμικ που μπορώ απλά να το περιγράψω ως ατόφιο science fiction.Ένα κόμικ που μέσα από τη φουτουριστική, σχεδόν ψυχεδελική παράνοιά του (αλλά και γερές δόσεις χιούμορ) επιχειρεί να αφυπνίσει και να δείξει στον αναγνώστη τη διαφθορά και τη σαπίλα του συστήματος και της κοινωνίας στην οποία ζει και να του δείξει ότι, αν θελήσει, μπορεί να κάνει κάτι για αυτό.

Για τους μη μυημένους, το Transmetropolitan είναι ένα πολύ καλό δείγμα του πλούτου των μηνυμάτων μπορεί να προσφέρει το comic ως μέσο, αλλά και το σοβαρό science fiction ως είδος. Διαβάστε το, και κλάψτε μαζί μου στη σκέψη ότι τελείωσε.

Fables (B. Willingham, V.A., 2002–, Vertigo) – προτείνει ο LordOdy

Μια ιστορία φαντασίας με πρωταγωνιστές ήρωες των κλασσικών παραμυθιών ως οντότητες αλλά και ως ό,τι αυτοί εκπροσωπούν. Η Χιονάτη (ναι η Χιονάτη), ο Πρίγκιπας του παραμυθιού, ο Κακός ο Λύκος (στην προκειμένη περίπτωση σερίφης της πόλης των fables και πιο ‘’ζουμερός’’ χαρακτήρας εν ονόματι Bigby) και άλλοι πολλοί συνυπάρχουν και ζούνε τις ζωές τους και την καθημερινότητα τους στη σύγχρονη Νέα Υόρκη, εκδιωγμένοι από τη δική τους γη της επαγγελίας (fairy tale land) από μια σκοτεινή φιγούρα, γνωστή μόνο ως ο Αντίπαλος (the Adversary). Σημαντικό να ειπωθεί είναι το γεγονός πως, όσοι χαρακτήρες δεν μπορούν να συγχωνευθούν στην καθημερινή ζωή της πόλης (τα τρία γουρουνάκια, ο Σερ Καν από το βιβλίο της ζούγκλας κτλ) μεταφέρονται θέλοντας και μη σε μια περιοχή μακριά από όλους και όλα, που ονομάζεται απλώς η Φάρμα. Βέβαια όλα αυτά ακούγονται πολύ όμορφα και παραμυθένια, αλλά μόνο τέτοια δεν είναι. Είναι κάτι σαν να λέμε ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών συναντά το Σρεκ και μετά κάνει ένα τρίο με το Game of Thrones, που είχε πάει με μια νουάρ ταινία μυστηρίου. Το αποτέλεσμα είναι ένα αιματοβαμμένο μπαστάρδεμα πολλών ειδών αφήγησης. Μυστήριο; Νουάρ; Δράση; Επικούρες; Το Fables απλά τα έχει όλα. Το σενάριο το υπογράφει ο Bill Willingham και το επικό σχέδιο ο Mark Buckingham (και κάτι άλλοι, αλλά ο Mark είναι ο καλύτερος). Το coolness του Fables δεν μπορούσε να συγκρατηθεί στις σελίδες της κεντρικής σειράς, και μια σειρά από spin offs το πλαισίωσαν, όπως το Jack of Fables (Ιστορίες με πρωταγωνιστή τον Τζακ – Από το Τζακ και η Φασολιά – ενός αιώνιου τυχοδιώκτη), το 1001 Nights of Snowfall – Μια διαφορετική προσέγγιση στο κλασσικό 1001 νύχτες, καθώς και το Cinderella, όπου η Σταχτοπούτα ξεπερνά τον κλασσικό της ρόλο και μεταμορφώνεται σε μια μυστική πράκτορα με τα όλα της.

Special Tip: Η Telltale Games έβγαλε πρόσφατα ένα πολύ όμορφο adventure game στον κόσμο του Fables που ονομάζεται The Wolf Among Us. Ακόμα και αν δεν παίζετε, αξίζει να το δείτε. Η ιστορία είναι μυστηρίου με νουάρ στοιχεία και ακολουθεί τον σερίφη των fables, Bigby.

Global Frequency (W. Ellis, V.A., 2002-2004, Wildstorm) – προτείνει ο Σήριαλ Killer

Άλλο ένα comic του Warren Ellis… Tο Global Frequency, δίχως να είναι από τα πλέον γνωστά του συγγραφέα, ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον ανάγνωσμα για όσους γουστάρουν spy πράγματα, μαζί με μια γερή δόση Sci Fi, καθώς το comic πραγματεύεται μια “οργάνωση” (κρατικά επιχορηγούμενη) η οποία αναλαμβάνει να λύνει διάφορες “επικίνδυνες αποστολές”, χρησιμοποιώντας την μοναδική λίστα πρακτόρων που έχει: ατομα καθημερινά, από αστυνομικούς μέχρι επιστήμονες, αθλητές και ακόμα και εγκληματίες, από τα οποία όμως ο καθένας είναι κορυφαίος σε έναν συγκεκριμένο τομέα. Τα άτομα αυτά ζουν κανονικά τις ζωές τους, μέχρι μια κρίση να απαιτήσει την “ενεργοποίησή” τους. Πρόκειται ουσιαστικά για μια παγκόσμια αντιτρομοκρατική υπηρεσία, στην οποία συμμετέχουν κατά κύριο λόγο πολίτες αντί για πράκτορες και οι οποίοι συνεργάζονται, αξιοποιώντας στο έπακρο τις δυνατότητες που τους δίνει αυτό το θαυμαστό νέο πράγμα (ή τουλάχιστον σχετικά νέο για την εποχή) που ονομάζεται παγκόσμιο διαδικτυακό χωριό. Κατά κύριο λόγο, η σύντομη αυτή σειρά (12 τεύχη) ασχολείται με με έναν τέτοιο “σπεσιαλίστα” σε κάθε τεύχος, με τρόπο που να παρουσιάζεται η εκάστοτε ιδιότητα που τους καθιστά μοναδικούς.

Οι ιστορίες του Global Frequency αφορούν κυρίως την οργάνωση που προσπαθεί να “συμμαζέψει” το χαμό που προκύπτει από διάφορα κυβερνητικά προγράμματα, τόσο απομεινάρια του Ψυχρού Πολέμου όσο και σύγχρονα, και είναι γεμάτες δράση και αγωνία, γραμμένα με “κινηματογραφικό” ρυθμό από τον Ellis και εικονογραφημένα από μια σειρά σχεδιαστών (ένας σε κάθε τεύχος), ο καθένας από τους οποίους φέρνει μια διαφορετική ματιά και προσέγγιση στο υλικό (φανταστείτε μια τηλεοπτική σειρά όπου κάθε επεισόδιο έχει διαφορετικό σκηνοθέτη). Ο συνειρμός αυτός με την 7η τέχνη προκύπτει συχνά, καθώς ο Warren Ellis γράφει υιοθετώντας τον σχεδιασμό τηλεοπτικής σειράς, με επεισόδια αυτοτελή και ταυτόχρονα κομμάτια ενός γενικού συνόλου, αλλά και δράση, ρυθμό και ακόμη και μεμονωμένα panel που θυμίζουν ταινία. Όντας από τους πλέον “ενημερωμένους” συγγραφείς Sci Fi comic που έχω δει, καταφέρνει να αναμίξει ιδέες και τεχνολογίες που συναντάμε σήμερα και που θα δούμε σε πενήντα χρόνια, με έναν τρόπο απόλυτα πιστευτό.

Γενικά το Global Frequency αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός άρτια γραμμένου Sci Fi comic και είναι αντιπροσωπευτικό της νέας τάσης ρεαλισμού που εισχώρησε στα μοντέρνα comic μετά το 2000, αφήνοντας πίσω την αθλιότητα των 90s (κάποια στιγμή θα μιλήσουμε για την αθλιότητα των 90s, προς το παρόν απλά δεχθείτε ότι όταν μιλώ για αθλιότητα των 90s, εννοώ αθλιότητα. Γενικά αντιμετωπίστε τα 90s σαν μανιτάρια σε ένα δάσος. Μείνετε μακριά εκτός κι αν σας τα προτείνει κάποιος, κι ακόμα κι έτσι μπορεί να σας ζαλίσουν και να σας πιάσει το στομάχι μετά). Ετοιμαστείτε να μάθετε πώς χρησιμοποιείται το parcour για να απενεργοποιηθεί μια βόμβα, να γνωρίσετε ανθρώπους που αψηφούν εντελώς τον πόνο και να δείτε τι θα γινόταν, αν ένας στρατιώτης γεμάτος μηχανικά και ηλεκτρονικά εμφυτεύματα χάσει τα λογικά του. Είστε στη Global Frequency.

Για να διαβάσετε το πρώτο μέρος πατήστε εδώ

Για να διαβάσετε το τρίτο μέρος πατήστε εδώ