Πώς κάνουν οι ηθοποιοί χρήση ουσιών στις ταινίες που το απαιτεί το σενάριο;

Οι ταινίες στις οποίες έχουμε δει τους ηθοποιούς να φυσάνε με ύφος τον καπνό του τσιγάρου είναι σχεδόν αμέτρητες. Όπως επίσης και το «σνιφάρισμα» της κοκαΐνης. Το κάπνισμα και η χρήση ναρκωτικών, είναι εικόνες συνδεδεμένες με τον κινηματογράφο. Πώς γυρίζονται όμως αυτές οι σκηνές χωρίς να παραβιάσουν το νόμο και να θέσουν σε κίνδυνο την υγεία των ηθοποιών; Ο βετεράνος κινηματογραφιστής Τζεφ Μπούτσερ, που έχει ασχοληθεί με ταινίες, που περιείχαν σκηνές με χρήση ναρκωτικών, έλυσε το μυστήριο. Είναι ο άνθρωπος που δούλεψε για τις ταινίες «Ρέκβιεμ για ένα Όνειρο» και «Παλαιστής».

Όπως αποκάλυψε ο Μπούτσερ, μέχρι την δεκαετία του ’90, οι ηθοποιοί κάπνιζαν κανονικά τσιγάρα. Τότε, η εταιρία παραγωγής καλούσε την εκάστοτε εταιρία τσιγάρων και της ζητούσε να συνεργαστούν. Μια από αυτές ήταν η Silk Cut. Σήμερα, οι περισσότεροι καπνοί τσιγάρων προέρχονται από αρωματικά φυτά που κατασκευάζονται από μη εθιστικά υλικά, τα οποία είναι αβλαβή για τον οργανισμό και αποτελούν την καλύτερη εναλλακτική λύση. Μάλιστα μερικοί ηθοποιοί, όπως ο Λίαμ Νίσον, δημιουργούν ένα δικό του «χαρμάνι», που βασίζεται στο χαμομήλι.

Στην περίπτωση της μαριχουάνας, τα προϊόντα που χρησιμοποιούνται είναι φυτικά και δεν προκαλούν εξάρτηση. Θυμίζουν σε μεγάλο βαθμό τα φύλλα μαριχουάνας, αλλά δεν έχουν τις ίδιες συνέπειες για τον οργανισμό.

Η «τρομακτική» κοκαΐνη, δεν είναι παρά γάλα σε σκόνη. Τις τελευταίες δεκαετίες χρησιμοποιούν και σκόνη βιταμίνης Β, γιατί στην όψη θυμίζει περισσότερο την κοκαΐνη. Ο Μπούτσερ, θυμάται πως την πρώτη φορά που την δοκίμασε ο Μίκι Ρουρκ, «φρίκαρε», γιατί του προκάλεσε έντονη υπερδιέγερση, η οποία εξαλείφθηκε μέσα σε λίγα λεπτά. Είναι ίσως η μοναδική παρενέργεια της συγκεκριμένης βιταμίνης, ιδίως όταν ο οργανισμός δεν έχει έλλειψη.

Η χρήση ηρωίνης, τις περισσότερες φορές παρουσιάζεται αποσπασματικά σε μια ταινία. Ενώ βλέπουμε την προετοιμασία του υγρού και τη βελόνα να τρυπάει το δέρμα, δε βλέπουμε ξεκάθαρα τουλάχιστον την στιγμή της έγχυσης. Όπως εξηγεί ο έμπειρος κινηματογραφιστής, το υγρό που φαίνεται ότι μπαίνει μέσα στην ένεση είναι προϊόν τεχνικής επεξεργασίας. Δεν υπάρχει υγρό, που χρησιμοποιείται για το σκοπό αυτό.

Η βελόνα, έχει ένα ειδικό ελατήριο που κάνει τον θεατή να πιστέψει ότι τρυπάει το δέρμα, ενώ ουσιαστικά εκείνη τραβιέται προς τα μέσα, χαρίζοντας έτσι μια πιο ρεαλιστική απόδοση της εικόνας που θέλει να περάσει ο σκηνοθέτης.

Πηγή: Μηχανή του Χρόνου