Ducktales reboot – πρώτες εντυπώσεις

Το 1987 η Walt Disney Television Animation ξεκίνησε την παραγωγή της σειράς Ducktales. Η σειρά επικεντρωνόταν στις περιπέτειες του θείου Σκρουτζ και των ανιψιών του, Χιούη, Ντιούη, Λιούη και στον συνεχή αγώνα τους, είτε να προστατεύσουν τα πλούτη του συμπαθέστερου καπιταλιστή όλων των εποχών, είτε να τα αυξήσουν. Στις περιπέτειές τους λάμβαναν μέρος μια ποικιλία χαρακτήρων, ενδεικτικά ο πιλότος Launchpad mcQuack, το διασημότερο παπί όλου του κόσμου, ο Ντόναλντ και ο χειρότερος χαρακτήρα που πάτησε ποτέ το πόδι του σε οθόνη οποιουδήποτε μεγέθους, η Webby. Το παλιό, κλασσικό καρτούν είχε όμορφο animation, χιούμουρ, σενάρια βασισμένα στα κόμικς του Carl Barks, του δημιουργού του σύμπαντος και ένα τραγούδι τίτλων αρχής που έμπαινε με το ζόρι από τα αυτιά σου μέσα στο κεφάλι σου και θρονιαζόταν με θράσος στον εγκέφαλό σου για μέρες. Σε γενικές γραμμές ήταν ένα εξαιρετικό καρτούν.

Πλέον έχουμε 2017 και η νοσταλγία για τις παλιές, καλές μέρες έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της κουλτούρας μας. Μαζί με όλη τη χιονοστιβάδα από reboot που αναπόφευκτα θα μας πνίξει μια μέρα, έγιναν reboot και οι Ducktales.

Το animation είναι πολύ διαφορετικό από την αυθεντική σειρά, μοιάζει λίγο με flash-animation, αλλά ρέει με χάρη, ενώ τα χρώματα είναι πανέμορφα και βάζουν διακριτικά τη σωστή ατμόσφαιρα ανάλογα με τη σκηνή. Οι χαρακτήρες επανασχεδιάστηκαν, μα είναι καθαρά υποκειμενικό αν τελικά είναι τα σχέδια καλύτερα από αυτά των προκατόχων τους. Προσωπικά μου αρέσουν, αλλά θα καταλάβω αν κάποιον τον ξενίσουν μερικά σχεδόν τετράγωνα κεφάλια και το σώμα  του κακού, Flintheart Glomgold, που μοιάζει με αβγό.

Πέρα από την εμφάνισή τους, έχουν αλλάξει και κάποιες από τις προσωπικότητές τους. Πλέον τα ανιψάκια δεν είναι ο ίδιος χαρακτήρας τρεις φορές, αλλά διαφέρουν μεταξύ τους. Επίσης, ο χειρότερος χαρακτήρας που πάτησε ποτέ το πόδι του σε οθόνη οποιουδήποτε μεγέθους, η Webby δεν είναι η προσωποποίηση (παπιοποίηση;) της γλύκας και τις χαριτωμενιάς, είναι ένα υπερδραστήριο και ενθουσιώδες fangirl. Να μια αδιαμφισβήτητη βελτίωση από την αρχική σειρά.

Οι ηθοποιοί που δίνουν τις φωνές τους είναι ευχάριστοι και μεταφέρουν τις ατάκες τους με χιούμορ, αν και φαίνεται πως δεν είναι παιδιά οι παιδικοί χαρακτήρες, αλλά ενήλικες στα 20-30 τους, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό. Ειδική αναφορά στον David Tennant (Doctor Who, Jessica Jones κ.α.) που δανείζει τη φωνή του στον Σκρουτζ, απλά γιατί δεν υπάρχει τίποτα που να μη βελτιώνεται αυτόματα με την παρουσία του David Tennant.

Το τραγούδι των τίτλων είναι και πάλι εδώ, λίγο μοντερνισμένο για τις μέρες μας, αλλά και πάλι είναι άκρως κολλητικό, θα ήθελα να πω σαν σύφιλη, μα δεν είναι και τόσο δυσάρεστο.

Σε γενικές γραμμές το reboot του Ducktales είναι μια καλή σειρά από μόνη της, άσχετα αν βασίζεται σε μια προϋπάρχουσα επιτυχία. Οι αναφορές στον Carl Barks είναι ακόμα εδώ και μου φαίνεται πως η καινούρια σειρά θα εμπνέεται και από το έργο του Don Rossa, κάτι που ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι κακό, αρκεί να γίνει με σεβασμό και μεράκι. Οι φαν της πρώτης σειράς είναι πιθανό να έχουν πλέον δικά τους παιδιά και ίσως να μπορούν να απολαύσουν μαζί τους κάτι από τα παιδικά τους χρόνια, αλλά στα μέτρα της εποχής μας. Αξίζει σίγουρα μια ευκαιρία.

Υ.Γ. Μακάρι να πάει καλά η σειρά και να γίνει reboot και ο Darkwing Duck. Δεν παραπονιέμαι για τα reboot κι ας είναι πολλά, ίσα – ίσα, χαίρομαι που παλιές σειρές επιστρέφουν.

Καραντωνίου Χρήστος