Hellboy: Ξαναγύρισα από την Κόλαση – review

Η ανακοίνωση για το reboot του Hellboy και οι επακόλουθες ειδήσεις έκαναν πολλούς να χαρούν. Το τρέιλερ ήρθε να μετριάσει κάπως τα πράγματα, καθώς αρκετοί ξενέρωσαν με την ατμόσφαιρα που υποσχόταν. Προσωπικά δεν ασχολήθηκα –όχι γιατί δε μου αρέσουν τα κόμικς του Mignola, τα σπάνε τα κόμικς του Mignola–, απλά δεν έτυχε. Έτυχε, όμως, να παρακολουθήσω την ταινία στην χθεσινή avant premiere, οπότε there you go.

Με λίγα λόγια, η υπόθεση έχει ως εξής: ο δαίμονας Hellboy, πράκτορας της Υπηρεσίας Μεταφυσικών Ερευνών και Άμυνας, τα βάζει με τη Βίβιαν Νίμουε, μια πανίσχυρη μάγισσα, την οποία ο Βασιλιάς Αρθούρος –με τη συνδρομή του Μέρλιν βεβαίως-βεβαίως– είχε τεμαχίσει και θάψει σε διάφορες γωνιές της Αγγλίας. Τώρα η «Βασίλισσα του Αίματος» επιστρέφει με σκοπό να καταστρέψει την ανθρωπότητα.

Για όσους θέλουν να διαβάσουν κάτι στεγνό και spoiler-free, ας προσπεράσουν την επόμενη παράγραφο και ας πάνε στον επίλογο. Βέβαια, εγώ θα τους πρότεινα να μην το κάνουν.

Ας ξεκινήσουμε από τα θετικά. Ο David Harbour είναι αρκετά καλός στον κεντρικό ρόλο. Ίσως όχι όσο ο Pearlman στις ταινίες του Del Toro, αλλά αξιοπρεπέστατος. Επίσης, ορισμένες σκηνές δράσης είναι αρκετά εντυπωσιακές. Ε, από εκεί και πέρα επικρατεί το χάος. Το σενάριο παρέχει αρκετές ευκολίες στον πρωταγωνιστή, έχει κακό exposition μέσω των ατάκτως ερριμμένων flashback και είναι γεμάτο αστειάκια αλά Marvel. Το CGI είναι κάκιστο και αυτό (προφανώς) αποτελεί βασικό πρόβλημα σε τέτοιου είδους ταινίες. Ωστόσο, ο σκηνοθέτης Neil Marshall φαίνεται πως δεν πρόσεξε τη «λεπτομέρεια» αυτή. Αποτέλεσμα; Σκηνές που υποτίθεται θα έπρεπε να κάνουν το κοινό να ανατριχιάζει με την υπερβολική σπλατεριά, το έκαναν να γελάει ή να ξεφυσάει. Εγώ ανήκα στους πρώτους, ειδικά όταν είδα ένα πλάσμα της κολάσεως (που έφερνε ολίγον τι στους τιτάνες από το Attack on Titan) να σουλατσάρει στο Λονδίνο φορώντας μερικούς ανθρώπους στον αστράγαλο, σαν βραχιόλι. Α, και προφανώς όταν ο Hellboy έριξε τη Βίβιαν στα Τάρταρα, τα πλακάκια του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Παύλου επισκευάστηκαν αυτόματα.

Hellboy: Ξαναγύρισα από την Κόλαση

Προσωπική άποψη: μια ταινία πολύ θορυβώδης, με μέτριο σενάριο, καθόλου ατμοσφαιρική, με χαρακτήρες αδιάφορους (πάλι καλά που διασώθηκε κάπως ο Hellboy) και με γελοίο CGI. Γρήγορα θα περάσει στη λήθη των κομιξοταινιών…

About The Author

Γιώργος Τρου

Πολυκύτταρος οργανισμός αγνώστου είδους. Θα τον βρείτε να κάνει ταξίδια με τον Κόρτο Μαλτέζε στον Ειρηνικό, να κυνηγάει εγκληματίες με τον Batman ή να τρώει αγριογούρουνα στο γνωστό γαλατικό χωριό, που αντιστέκεται ακόμη και θα αντιστέκεται για πάντα στους Ρωμαίους εισβολείς. Λατρεύει όσο τίποτε άλλο τη μουσική του Ennio Morricone και τις καλές μπύρες.

  • Αγαπημένη ταινία: Oldboy, The Good, the Bad and the Ugly, V for Vendetta, Amores Perros, Akira και η λίστα δεν έχει τελειωμό...
  • Αγαπημένος συγγραφέας: Δυσκολεύεται να επιλέξει μεταξύ George Orwell και Stephen King
  • Παιδικός ήρωας:  ο Πίκος Απίκος, ο δαιμόνιος δημοσιογράφος
  • Αγαπημένο ζώο:  ο Ντίπο, ο μπετονένιος γλάρος από το Ινκάλ
0 0 votes
Article Rating
Subscribe
Notify of

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments