“Μέρες εγκατάλειψης” της Elena Ferrante – review

Μέρες εγκατάλειψης Ferrante

Περιληψη απο τον εκδοτη:

“Μια γυναίκα τριάντα οχτώ χρονών, ένας σύζυγος, δύο παιδιά. Ένα ωραίο διαμέρισμα στο Τορίνο, μια ζωή φτιαγμένη από συζυγική σιγουριά και μικρές καθημερινές ιεροτελεστίες. Δεκαπέντε χρόνια γάμου. Κι έπειτα, κάποιο απόγευμα του Απρίλη, μια φράση του συζύγου της κάνει κομμάτια αυτή τη γαλήνια ζωή, μεταμορφώνοντας την Όλγα σε μια γυναίκα εγκαταλελειμμένη. Μια γυναίκα τσακισμένη. Ρημαγμένη, σπασμένη. Μια “κακομοίρα”, σαν εκείνη τη γειτόνισσα των παιδικών της χρόνων στη Νάπολη, της οποίας το κλάμα θαρρεί πως ακούει ακόμα τις νύχτες, καθώς στροβιλίζεται ανάμεσα στα φαντάσματα που κάνουν κατοχή στο παρόν και τη φυλακίζουν μέσα σε μια
αλλοτριωμένη, αποσπασματική αντίληψη του εαυτού της”.

Η ιστορία ξεκινάει την στιγμή που ο άντρας της Ολγας, ο Μάριο, την παρατάει στα κρύα του λουτρού μετά από 15 χρόνια γάμου. Ξαφνικά βρίσκεται μόνη της με δυο παιδιά, ένα σκυλί και ένα μυαλό γεμάτο εφιάλτες που την οδηγούν μέρα με την μέρα πιο βαθιά στην κόλαση της αυτοαμφισβήτησης, του θυμού και της αυτολύπησης.

Η Όλγα είναι ένας χαρακτήρας που δεν είχες την τύχη να την γνωρίσεις σε μια καλή εποχή στη ζωή της, γι’αυτό και ο,τι είδες από εκείνη ήταν λερωμένο με τη βρώμα της εγκατάλειψης και της αυτολύπησης. Δεν ήταν ένας συμπαθητικός χαρακτήρας. Aκόμα και αν είχες μπροστά σου τόσες δικαιολογίες για να ντύσεις τις πράξεις της, η αλήθεια είναι ότι ο πόνος της την έκανε να βυθιστεί στον εαυτό της, να καταρρεύσει προς τα μέσα, στην ίδια την ταραγμένη ψυχή της, σε τέτοιο σημείο που αυτά που θα έπρεπε να τη νοιάζουν- τα παιδιά, το σκυλί κ.τ.λ- δεν είχαν καμμία σημασία πλέον γι’ αυτήν. Βαριέσαι να διαβάζεις συνεχώς για τις ίδιες σκέψεις σε κάθε σελίδα χωρίς να προχωράει ποτέ η ηρωίδα μας προς την έξοδο της δυστυχίας της, αλλά αντιθέτως πρέπει να γίνεις μάρτυρας στο συνεχές, ντροπιαστικό κυνηγητό της ουράς της και στην αέναη συναισθηματική παλινδρόμηση . Γύρω-γύρω από το ίδιο πράγμα – την εγκατάλειψη, την προδοσία και το φόβο ότι θα γίνει μια ανεπιθύμητη.

Ο άντρας της ήταν ένας ακόμα χειρότερος χαρακτήρας: εγωκεντρικός επί το πλείστον και αναξιόπιστος ως προς τις υποχρεώσεις του. Νομίζω ότι το βιβλίο αυτό βγάζει έντονα μια μισανδρία, λογικό αν σκεφτείς πως την ιστορία εξιστορεί μια παρατημένη γυναίκα.

Η γραφή ήταν εξαιρετική, γι’ αυτό δεν μπορώ να πω τίποτα. Η συγγραφέας μεταχειρίζεται τη φωνή της Όλγας με μαεστρία. Ένιωθες πως ήσουν μπροστά σε κάθε σκηνή, ήθελες να τη βοηθήσεις, να της κρατήσεις το χέρι και να της πεις ότι όλα θα πάνε καλά. Δεν νομίζω πως θα είμαι υπερβολική εαν πω πως όλοι μας έχουμε βιώσει μια απόρριψη, έναν χωρισμό άδικο και επώδυνο, αλλά νομίζω πως η Όλγα το πήρε πολύ – ω θεέ! – μα πολύ βαριά. Ίσως γιατί με το να μας μιλάει για τα παιδικά της χρόνια, μας έδειξε μια κοπελίτσα που μια ζωη προσπαθούσε να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της με ηρεμία και λογική, αλλά στην ουσία καταπίεζε τον εαυτό της στο σημείο να εκραγεί όταν δεν άντεξε άλλο.

Κλειστοφοβικό. Υπερ-δραματικό. Όμορφα αθυρόστομο. Απλά οκ.

Γεωργία Ζαρκαδάκη

About The Author

Γεωργία Ζαρκαδάκη
Ατσούμπαλη. Άγαρμπη. Από τύχη ακόμα ζωντανή. Μεγάλωσα σε ένα προάστιο της Αθήνας δίπλα από το Δημοτικό νεκροταφείο. Αγαπώ το διάβασμα γιατί δεν είναι ο πραγματικός κόσμος και αγαπώ την σοκολάτα γιατί δεν είναι η γεύση της ζωής. Απαισιόδοξα αισιόδοξη πιστεύω πως στο τέλος θα πάνε όλα καλά.
  • Αγαπημένη ταινία: The Goonies,ήμουν νια και γέρασα..Και το The elephant man, για τα δάκρυα που έριξα και τους υπαρξιακούς φόβους που με γέμισε.
  • Αγαπημένος Συγγραφέας: Είμαι πολυγαμική αναγνώστρια.
  • Παιδικός Ήρωας: Scooby doo,where are you?
  • Αγαπημένο ΖώοLlama Carl, από το Llama with hats.
0 0 votes
Article Rating
Subscribe
Notify of

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments