Ο Συλλέκτης

Τα τελευταία χρόνια προτιμώ να μην μαθαίνω πολλά για ένα βιβλίο που πρόκειται να διαβάσω. Δε μου αρέσουν τα spoilers και έτσι πολλές φορές εκπλήσσομαι (ευχάριστα ή και δυσάρεστα) διαβάζοντας μια ιστορία, χωρίς να έχω δει τη σύνοψη από πριν. Στην περίπτωση του Συλλέκτη ομολογώ ότι διάβασα κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που περίμενα. Και χαίρομαι γι’αυτό!

Οι πρωταγωνιστές είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι, που παλεύουν να μη χάσουν αυτό που αγαπούν περισσότερο στη ζωή τους. Ένα διαζύγιο μεταξύ δύο ανθρώπων και η μάχη του πατέρα να βλέπει την κόρη του, γίνεται αφορμή για να μας διηγηθεί ο soloup 6 ιστορίες που ίσως κάποιες να μοιάζουν φανταστικές, αλλά τελικά είναι πολύ πιο κοντά μας απ’ότι περιμέναμε. Τις βλέπουμε γύρω μας ή τις ζούμε εμείς οι ίδιοι.

Το σχέδιό του, αρκετά διαφορετικό από το – επίσης εξαιρετικό – Αϊβαλί, εδώ κάνει ένα βήμα πίσω και αφήνει την ιστορία να συνεπάρει τον αναγνώστη. Και πράγματι, ο soloup μας αφηγείται 6 ιστορίες που όλες μαζί πλέκουν μια μεγαλύτερη, πολύ πιο σημαντική από όλες τους ξεχωριστά.

Οι μεταφορές του με εντυπωσίασαν, η ενσυναίσθησή του και ο τρόπος του να μπαίνει βαθιά στην ψυχή των ανθρώπων με συγκίνησε. Στους διαλόγους του κάθε φράση είναι τοποθετημένη στο σωστό στόμα, θα μπορούσες να καταλάβεις τα πάντα για το χαρακτήρα που μιλάει, χωρίς καν να τον δεις στο σκίτσο. Μια σπάνια αφηγητική ικανότητα, που ο soloup αποδεικνύει ότι την έχει κατέχει 100%.

Συνολικά Ο Συλλέκτης είναι ένα πολύ δυνατό graphic novel, που πιστεύω πως αξίζει να το διαβάσετε όλοι, χωρίς καν να γνωρίζετε από πριν περί τίνος πρόκειται.