Parasite – Κριτική

Η ταινία Parasite αποτελεί το τελευταίο σκηνοθετικό πόνημα του Κορεάτη Μπονγκ Τζουν-χο (The Host, Snowpiercer, Okja), βραβευμένη με τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ των Καννών. Η παρούσα κριτική όχι μόνο δεν θα περιλαμβάνει spoiler αλλά θα δώσει όσο το δυνατόν λιγότερες πληροφορίες για την υπόθεση της, με σεβασμό άλλωστε προς το αίτημα του ίδιου του δημιουργού. Προφανώς, η δυναμική της ταινίας είναι αντιστρόφως ανάλογη με τις πληροφορίες που ξέρει κάποιος για αυτήν. Εν ολίγοις η ιδανικότερη συνθήκη είναι να την δει κάποιος χωρίς να έχει δει ούτε το trailer.

Το φιλμ πραγματεύεται την παράδοξη μίξη δυο οικογενειών που ανήκουν σε αντιδιαμετρικές κοινωνικές τάξεις. Με ένα σφιχτοδεμένο και καλοκουρδισμένο σενάριο η ταινία περνάει αβίαστα και αριστουργηματικά μεταξύ διαφόρων κινηματογραφικών ειδών. Ξεκινώντας ως κοινωνική ταινία με έντονες κωμικές πινελιές μετουσιώνεται σε χιτσκοκικού βεληνεκούς θρίλερ για να φτάσει σε μια οργισμένα ταραντινική βίαιη κλιμάκωση αφήνοντας στο φινάλε ένα βαρύ δραματικό τόνο. Όλα αυτά πλαισιώνονται από κωμικοτραγικούς καλογραμμένους χαρακτήρες, που θα μπορούσαν πράγματι να ζουν κάπου στη Νότια Κορέα. Παράλληλα, η φωτογραφία και η μουσική επένδυση του φιλμ συμβάλουν εξαιρετικά ταιριαστά στο καλλιτεχνικό αποτύπωμα αυτού. 

Τα περισσότερα εύσημα φυσικά ανήκουν στον σκηνοθέτη της ταινίας, ο οποίος κατά γενική ομολογία σήκωσε επάξια το μεγάλο βραβείο του Φεστιβάλ των Καννών αποτελώντας μάλιστα τον πρώτο κορεάτη νικητή στην ιστορία του θεσμού. Πράγματι, ο Μπονγκ Τζουν-χο συνθέτει με χειρουργική ακρίβεια μια πολιτική και κοινωνική αλληγορία προσφέροντας απλόχερα χορταστικό σινεφίλ υλικό που δύσκολα θα απογοητεύσει τους λάτρεις της 7^ης τέχνης. Οι διαρκείς ανατροπές της πλοκής έρχονται ως φυσικό αποτέλεσμα της δομής των χαρακτήρων και του καλοδουλεμένου σεναρίου κάνοντας νόημα χωρίς να είναι επιτηδευμένα τοποθετημένες δίκην βεβιασμένης προκαλούμενης έκπληξης, όπως συνηθίζεται κατά κόρον στο σινεμά τα τελευταία χρόνια.

Εν κατακλείδι, τα Παράσιτα μπορούν να «μολύνουν» το θυμικό κάθε ανυποψίαστου θεατή εναλλάσσοντας το μεταξύ γέλιου, έκπληξης, αγωνίας και θλίψης. Το αποτέλεσμα της «μόλυνσης» είναι καταδικασμένα ανάλογο της άγνοιας του θεατή για το περιεχόμενο της. Κάθε λάτρης του κινηματογράφου οφείλει να κάνει ένα σινεφιλ δώρο στον εαυτό του απολαμβάνοντας αυτό το σκληρό, μοντέρνο, γλυκόπικρο και καυστικό φιλμ στις διαστάσεις της μεγάλης οθόνης.

Η ταινία προβλήθηκε στο πλαίσιο του 25^ου Διεθνούς Φεστιβάλ της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας, αποτελώντας και την ταινία έναρξης αυτού.

Επίσημη έξοδος της ταινίας στις Ελληνικές Αίθουσες: 17 Οκτωβρίου 2019 από την Seven Films.