Ανακαλύπτοντας το Star Trek: Discovery. Μια πρώτη εντύπωση.

Πάει μισός αιώνας απ’ όταν εμφανίστηκε το Star Trek και επισκεφτήκαμε μαζί του το τελευταίο σύνορο, το διάστημα. Έκτοτε το έχουμε επισκεφτεί σε σειρές, ταινίες, βιβλία, κόμικς, και παιχνίδια. Οι σειρές όμως, ήταν πάντα ο κορμός του franchise, και για πρώτη φορά μετά το 2005, έχουμε πάλι επιστροφή στο μέσο με το Star Trek: Discovery.

Είδα λοιπόν τα πρώτα δύο επεισόδια και ήρθα εδώ να σας πω τη γνώμη μου. Θα προσπαθήσω το άρθρο να μην έχει πολλά spoilers, αλλά αν θέλετε να το απολαύσετε με εντελώς φρέσκα μάτια, απλά να ξέρετε πως, κρίνοντας από την αρχή του, αξίζει την προσοχή σας, αλλά όχι χωρίς επιφυλάξεις.

Δέκα χρόνια πριν το U.S.S. Enterprise (NCC-1701) ξεκινήσει την πενταετή ,θρυλική, αποστολή του, είμαστε στο U.S.S. Shenzhou, ένα εξερευνητικό σκάφος. Η αποστολή του το φέρνει σε  ένα χαλασμένο  ραδιοφάρο στα  σύνορα της Ομοσπονδίας και, σαν γνήσια ιστορία Star Trek, ένα μυστηριώδες αντικείμενο που μπλοκάρει τους αισθητήρες του σκάφους εμφανίζεται και χρήζει περαιτέρω εξερεύνησης. Τα πράγματα περιπλέκονται, σοβαρεύουν και, πολύ σύντομα βρισκόμαστε σε ένα θερμό επεισόδιο (pun not intended) μεταξύ της Αυτοκρατορίας των Κλίνγκον και της Ομοσπονδίας.

Σαν κάποιος που γνώρισε το Star Trek πρώτα από το Next Generation, ακόμα μου φαίνεται περίεργο να μην υπάρχει, έστω, μια υποτυπώδης συμμαχία μεταξύ Ομοσπονδίας και Κλίγκον, αν όμως είστε της σχολής του Original Series, θα χαρείτε να μάθετε πως σας περιμένουν επεισόδια με αγνή καλοφτιαγμένη ένταση, σύγκρουση πολιτισμών (και διαστημοπλοίων) και με μπόλικες ευκαιρίες να ξεσκονίσετε τα Κλίγκον σας.

Το cast είναι καλό, αν και νομίζω θα υπάρξουν κάποιες αλλαγές (δεν υπάρχει μεγαλύτερο spoiler από το “Special guest star” στους τίτλους αρχής) με τους ηθοποιούς να δίνουν καλές ερμηνείες. To γράψιμο και οι χαρακτήρες που γνωρίζουμε στα πρώτα επεισόδια δε με κέρδισαν αμέσως. Δεν μπορώ να πως ότι βρήκα κάποιον αντάξιο των Kirk ή Picard. Μέχρι και ο Riker (ο κλαρινογαμπρός του διαστήματος) είχε τις ξεχωριστές στιγμές του. Φυσικά κάτι τέτοιο χρειάζεται κάποιο χρόνο, και οι χαρακτήρες του Discovery νομίζω έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε ένα ενδιαφέρον πλήρωμα. Ειδικά ο “κεντρικός χαρακτήρας” η Michael Burnham (Sonequa Martin-Green) φαίνεται να έχει ένα αρκετά ενδιαφέρον παρελθόν για άνθρωπος, με πολύ “ψωμί” για μελλοντικές ιστορίες, αλλά και με στιγμές που δε μου άρεσαν.

Οπτικοακουστικά, το Discovery είναι εξαιρετικό. Τα ειδικά εφέ δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τις ταινίες και ο ήχος έχει όλα τα σωστά μπλιπ και μπλουπ που θα περίμεναν οι φανς. Η σειρά καταφέρνει να μεταφέρει την εικόνα  ενός μέλλοντος όπως το φαντάστηκε ο Gene Roddenberry και μάγεψε το κοινό πενήντα χρόνια πριν, ανανεώνοντας την όμως και να την κάνει να φαίνεται εξίσου πειστική για το σημερινό κοινό.

Γιαυτό δεν ανησυχώ, που η τεχνολογία της σειράς είναι κάπως αναχρονιστική. Παρότι διαδραματίζεται πριν τις περισσότερες σειρές, πολλά πράγματα είναι πιο εξελιγμένα απ ότι θα περίμενα. Για παράδειγμα βλέπουμε ολογράμματα, κάτι μου θύμισε το Holodeck του TNG. Δεν παραπονιέμαι όμως,τα επεισόδια με το Holodeck , (που ακόμα δε καταλαβαίνω εντελώς πως δουλεύει), είναι από τα αγαπημένα μου, μιας και αφήνουν τους σεναριογράφους να κάνουν ότι θέλουν, κάτι που έχει τη δυνατότητα να κρατάει φρέσκια τη σειρά. Ας ελπίσουμε να κάνει και εδώ την εμφάνιση του.

Όλα τα παραπάνω λοιπόν, έχουν σαν αποτέλεσμα το Discovery να κρατάει στοιχεία από τις προηγούμενες σειρές, αλλά να μη δεσμεύεται από αυτές. Αυτό ίσως να είναι δίκοπο μαχαίρι, που εξαρτάται πολύ από τις προθέσεις των δημιουργών του. Προσωπικά, είμαι αισιόδοξος.

Οι τίτλοι αρχής  νομίζω είναι ένα καλό ενδεικτικό για τις προθέσεις της σειράς. Με οπτικά πιο αφηρημένα από των προηγούμενων σειρών και δίχως το κλασσικό “Space. The Final Frontier…” βλέπουμε ένα μείγμα γραφικών, με το Discovery να πετάει  ανάμεσα σε σχέδια που θυμίζουν επιστημονικές σημειώσεις από την εποχή των ανακαλύψεων, αλλά για τις τεχνολογίες και τα αντικείμενα του 23ου αιώνα.

Με λίγα λόγια, νομίζω πως το Star Trek: Discovery, ξέρει τι θέλει να κάνει, αλλά χρειάζεται χρόνο να το δείξει και σε εμάς. Με τα πρώτα δυο επεισόδια έδειξε δείγματα πως έχει και τη δυνατότητα και να είναι μια επάξια σειρά Star Trek, αλλά και τον κίνδυνο να χάσει κάπως το τι είναι η ουσία του Star Trek.

Star Trek είναι να ξεκινάει το επεισόδιο με το ημερολόγιο του καπετάνιου να περιγράφει τον πλανήτη που προσπαθούν να εξερευνήσουν ή να βοηθήσουν . Είναι το να προσπαθούν να συνεργάζονται όλοι ανεξαρτήτως φύλου, φυλής ή είδους. Είναι τα προβλήματα να προσεγγίζονται πρώτα με μια ειρηνική ή επιστημονική αντιμετώπιση. Είναι ένα αισιόδοξο όραμα για το μέλλον της  ανθρωπότητας Ναι, είναι και οι διαστημικές μάχες, είναι και τα phaser και νομίζω δεν υπάρχει περίπτωση να μην ενθουσιάζομαι όταν βγαίνουν διαστημόπλοια από το υπερδιάστημα, αλλά όλα αυτά είναι η γαρνιτούρα, όχι ο πυρήνας. Το Star Trek: Discovery έχει και από τα δυο, αλλά ακόμα δε ξέρω πιο θεωρεί τη γαρνιτούρα και πιο τον πυρήνα.

Από τα δυο πρώτα επεισόδια πάντως, μου έχει δημιουργήσει ενδιαφέρον, και επιφυλάξεις.

Για την ώρα, ανυπομονώ να δω το επόμενο επεισόδιο.

Πέτρος