The Hate You Give – review

The Hate You GiveΗ Starr είναι μια 17χρονη μαύρη Αμερικανίδα, η οποία μένει σε μια γειτονιά με κατοίκους χαμηλού εισοδήματος, εργατικές κατοικίες, συμμορίες, εμπόρους ναρκωτικών και πυροβολισμούς. Το σχολείο της είναι ένα ακριβό ιδιωτικό, όπου οι μαύροι μαθητές είναι ελάχιστοι. Προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα σε αυτούς τους δύο κόσμους, κρύβοντας τον ένα από τον άλλο. Μέχρι που γίνεται η μοναδική μάρτυρας της δολοφονίας ενός φίλου από αστυνομικό και πρέπει να επιλέξει αν θα μιλήσει και θα θέσει τον εαυτό της και την οικογένειά της σε κίνδυνο ή αν θα σωπάσει.

Η λέξη «thug»  χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει κάποιο (μαύρο) gangster. Όπως αναφέρει το βιβλίο, ο Tupac έδωσε άλλο ορισμό στη φράση «thug life»: The Hate U Give Little Infants Fucks Everything. Αναφερόταν στο πώς η κοινωνία κρίνει πολύ εύκολα και αυτός που κρίνεται θα αντιδράσει. Αν το ότι γεννιέσαι μαύρος σημαίνει για πολλούς ότι είσαι gangster και οπλοφορείς, τότε οι αντιδράσεις τους, αλλά και οι αντιδράσεις σου, θα είναι αντίστοιχες και το αποτέλεσμα… «Fucks Everything”

Το βιβλίο είναι Young Adult, έχει δηλαδή έφηβο πρωταγωνιστή και η γραφή είναι σαν να ακούς 17χρονο κορίτσι να μιλάει. Παρόλο που πραγματεύεται ένα πολύ σοβαρό θέμα, υπάρχουν αναφορές σε αγόρια, ρούχα, φίλες, καυγάδες με γονείς κλπ. Η ανάγνωση είναι εύκολη και ευχάριστη, ακόμα και τα σοβαρά/τραγικά κομμάτια δεν σε βαραίνουν τόσο.

Η συγγραφέας εμπνεύστηκε από τους πολλούς θανάτους άοπλων μαύρων πολιτών από αστυνομικούς στις ΗΠΑ, περιστατικά που οδήγησαν στο κίνημα Black Lives Matter. Η συγγραφέας μας δίνει την άποψη των μαύρων Αμερικάνων πάνω στο θέμα, κάποιες φορές με λίγο διδακτικό τρόπο (π.χ. ο πατέρας να κάνει ένα είδους κουίζ στην κόρη πάνω σε θέματα μαύρης ιστορίας), που όμως δεν με ενόχλησε, ταίριαζε στο Young Adult ύφος του βιβλίου.

Αυτό που μου άρεσε περισσότερο στο βιβλίο είναι η περιγραφή του πώς είναι να ζεις στις ΗΠΑ όντας μαύρος. Το βιβλίο δεν αναφέρεται σε ξεκάθαρο και ακραίο ρατσισμό (δεν υπάρχουν επιθέσεις νεοναζί, όλοι προσπαθούν να είναι politically correct), αλλά σε μικρές καθημερινές λεπτομέρειες που όλοι πιθανόν σκεφτόμαστε/κάνουμε (π.χ. αν υπάρχουν μόνο δύο μαύρα παιδιά σε μια σχολική τάξη, όλοι περιμένουν να γίνουν ζευγάρι). Αυτές όμως οι μικρολεπτομέρειες οδηγούν σε διαχωρισμό και κατηγοριοποίηση ανάλογα με το χρώμα του δέρματος, που σταδιακά οδηγεί στο να πυροβολείς κάποιον επειδή θεωρείς ότι, ως μαύρος της φτωχογειτονιάς, θα έχει όπλο. Επίσης υπάρχει και λίγος αντίστροφος ρατσισμός, για παράδειγμα η Starr έχει λευκό αγόρι, το οποίο δεν γίνεται αποδεκτό τόσο εύκολα από την κοινωνία της (και κάποιες φορές και από την ίδια).

Επίσης βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα την περιγραφή της ζωής στη γειτονιά της Starr, το πόσο καθημερινό είναι να σκοτώνεται κάποιος επειδή οι αντίπαλες συμμορίες αλληλοπυροβολούνται, πόσο συνηθισμένο είναι να πουλάει ναρκωτικά ένα 17χρονο παιδί. Βλέπεις ότι δεν υπάρχουν πολλές επιλογές, πολλές φορές το να μπεις σε μια συμμορία είναι μονόδρομος για την επιβίωση σε τέτοιες γειτονιές. Αλλά υπάρχουν και πολλά καλά. Όλοι γνωρίζονται, οι γείτονες σου είναι η οικογένειά σου, θα σε βοηθήσουν όταν τους χρειαστείς. Υπάρχει σεβασμός προς τα άτομα που το αξίζουν και άγραφοι κανόνες που δημιουργούν μια κοινότητα.

Στα αρνητικά, ακολουθώντας πάλι το Young Adult ύφος, κάποια πράγματα στο βιβλίο ήταν ιδανικά και δεν μου φάνηκαν τόσο ρεαλιστικά. Οι γονείς της Starr ήταν σωστοί, ώριμοι και σοφοί σχεδόν σε όλα τα θέματα (ιδανικοί γονείς), το αγόρι και κάποιοι φίλοι της είχαν ιδανικές αντιδράσεις στο τέλος, γενικότερα υπήρχε μια ατμόσφαιρα “happy ending”. Αλλά δεν είναι και ιδιαίτερα κακό. Μπορεί να μην είναι ρεαλιστικό, αλλά μπορούμε να το θεωρήσουμε σαν μια ευχή για το πώς θα έπρεπε να είναι η κοινωνία.

zizeloni

Αγοράστε το!

About The Author

0 0 votes
Article Rating
Subscribe
Notify of

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments