Από τότε που ήμουν μικρό αγόρι, ήμουν πολύ εσωστρεφής και χαμηλών τόνων, με αποτέλεσμα να με τραμπουκίζουν και να μου φέρονται άσχημα τα άλλα παιδιά. Όλα όμως άλλαξαν (όχι απαραίτητα προς το καλύτερο), όταν μια μέρα σε μια εκδρομή με το σχολείο μου, έκοψα το δάχτυλό μου στις σελίδες ενός ραδιενεργού βιβλίου. Έκτοτε φοράω χιπστερογυαλιά και τρέφω μια αγάπη σε βαθμό καψούρας για τα βιβλία, αλλά και τα κόμικς έχουν μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου και στη βιβλιοθήκη μου.
Προσπαθώ να ζω στη Θεσσαλονίκη, προσποιούμαι (εντυπωσιακά ανεπιτυχώς) τον εκκολαπτόμενο φιλόλογο, αραιά και που εργάζομαι. Πάντα ζήλευα τους ανθρώπους που μπορούν να πουν ''το αγαπημένο μου Χ'', όπου Χ=βιβλίο, ταινία, μουσική κ.τ.λ.
